Bruegel is van ons! Een zin die tijdens dit feestjaar in menige streek en stad met overtuiging wordt gescandeerd. Dilbeek en Gaasbeek sparen in ieder geval kosten nog moeite om dat waar te maken. Maar in het najaar zal ook Halle de geest van ‘Pier den Drol’ uitademen.
Wat ben ik een gelukzak dat ik in dit project gerold ben. Waarom ze iemand kozen die 'geen naam heeft' als schrijver of kunstenaar? Misschien lag het aan mijn enthousiasme over Bruegel, het Pajottenland en prentenboeken.
Maar over enkele maanden mag ik de Paterskerk inrichten met mijn teksten en 'Vertekende Bruegels' van Carll Cneut, Sassafras De Bruyn, Fatinha Ramos, Delphine Frantsen of Lobke Rondelez.
Mijn eerste kennismaking met Sassafras konden jullie al lezen. De volgende illustratrice waar ik mij mocht laten door inspireren was Delphine Frantzen.
In een hoekje van de Dilbeekse bibliotheek zat Delphine met een hoofd vol ideeën klaar: op ‘De val van Icarus’ zou ze de absurditeit van de mens in een actueel jasje te steken. Op één ding was ze echter niet voorbereid: een stoomcursus ‘Domheid van de mens’ die schrijver Matthijs van Boxsel zijn publiek voorschotelde. Op een uurtje tijd vuurde hij de éne verrassende gedachte na de andere op hen af. De jonge illustratrice kon de woordenstroom amper slikken, maar vatte in razend tempo alles samen in woordkrabbels en potloodschetsen. In een mum van tijd vulde ze een half schetsboek, maar haar hoofd raakte overvol door de opgedane inspiratie. Het uilskuiken en de nar wonnen uiteindelijk de slag der verbeelding en werden door Delphine ‘Waar is Wally?’-gewijs verwerkt in haar ‘nieuwe Bruegels’.
Ik kan het niet onder stoelen of banken steken: op zulke mensen ben ik toch een tikkel jaloers. Wat zou ik graag even snel zulke dingen op papier kunnen zetten. Pas maar op, wereld, van deze Brusselse madam gaan jullie nog horen!
Reactie plaatsen
Reacties