Ik hou wel van een uitdaging, meer nog: ik leg ze mijzelf op om de twijfel te overwinnen en ervoor te gaan. Of dat dan een garantie is om het vol te houden, is een andere zaak. Het ziet er naar uit dat het mij deze keer toch gaat lukken: elke dag van oktober een tekening maken. Misschien heb je de oproep van Kunstwerkt ergens voorbij zien flitsen: "A paper a day".
Of mijn potloden netjes geslepen klaar liggen? Een schetsboekje altijd in mijn jaszak zit? Tcho, ik ben stiekem jaloers op mensen die schetsen even spontaan doen als hun neus snuiten. Die lijken er niet mee te zitten dat lijnen niet meteen goed zitten. Misschien is dat de reden waarom ik zo graag digitaal teken. Zit er een lijn wat krakkemikkig, dan kan ik voor twee opties gaan zonder te moeten herbeginnen: beseffen "schoon scheef is ook niet mis" of gewoon het virtuele gommetje bovenhalen en enkel de 'foute' trekken rechtzetten. Ik heb stapels schetsboekjes liggen, van schattig tot vernuftig ingebonden in leer. Maar omdat ik bang ben dat de inhoud de kijker gaat ontgoochelen, blijven ze vaak verdwaasd op een hoopje liggen met een paar luttele krabbels in. Een volledige maand elke dag een schets maken is dus écht wel een uitdaging.
Het is mij tot nu toe (tot mijn eigen verbazing) gelukt: elke dag van oktober 2020 heb ik een tekening gemaakt en op Instagram gepost. Gelukkig blijven ze niet enkel online hangen, want regelmatig wordt ik er op aangesproken:"Knap!" of "En wat heeft dat met je boek te maken?". Ik had er niet bij stilgestaan dat de nieuwsgierige volgers de losse tekeningen allemaal zouden kaderen in #mijndroomwaarmaken, #werkenaaneenprentenboek. Tja, die hashtags, ik ben er nog niet goed in... In elk geval is er wel vaak een link met mijn verhaal over de gerenommeerde Adolphe Sax. Maar wat fladderende parkieten, opgetutte Parijse dames, een mysterieuze Indiër en een vallende kookpot nu precies met elkaar te maken hebben, dat verklap ik nog even niet.
Reactie plaatsen
Reacties